Humor?
Het clipje hierboven is een (harde) grap van een blanke Amerikaanse comedian over zwarte mensen. Clou van het verhaal: Zwarte mensen zouden eens gewoon hun mond moeten houden. Shockerend natuurlijk. De tweede presentator -een zwarte man- kijkt ook quasi geveinsd even de andere kant op.
Laten we het hier maar eens over hebben.
Of juist niet?
Iedereen weet het: zwarte mensen mogen best racistische dingen over blanken zeggen maar andersom niet. Als een blanke een grap over een neger maakt dan is dat gelijk met de billen tegen elkaar en iedereen kijkt om zich heen of de neger/Turk/Marokkaan in de groep het wel trekt. En daarmee wordt gelijk het eerste tipje van de sluier opgetild.
Want wat als er geen neger/Turk/Marokkaan in de groep is? Kijken blanken dan ook naar elkaar met zo’n bange blik om maar vooral niet van racisme beschuldigd te worden? De vraag stellen is hem beantwoorden en iedereen weet het ook. Het gros van de mensen heeft geen zin meer om met deze mensen om te gaan en al helemaal geen respect meer voor hen. Dat geldt voor de privé situatie – mensen hebben geen Turken/Marokkanen of negers als vrienden- of het op het werk. Wie kan kiezen werkt liever samen met blanken dan met deze cultuurversterkers.
Succes of juist mislukking?
Als je zoon gaat voetballen en er zitten 6 Marokkanen in het team dan kijk je of hij niet in een ander team kan. ‘Want daar zitten zijn vriendjes’ zeg je tegen de jeugdcommissie die de teamindelingen maakt. Niet dat je iets tegen Marokkanen hebt maar elke Marokkaan erbij betekent ook een paar vechtpartijen erbij. Waarom zou je daar aan beginnen? Die mensen wijzen in woord en daad onze normen en waarden af maar als het puntje bij ’t paaltje komt dan is het de schuld van de blanke.
En op je werk is het niet anders. Als er drie kandidaten voor een functie zijn -een moslim, een neger of een blanke- dan is de keuze snel gemaakt. Voor de vorm doe je nog een paar interviews maar je weet zelf al lang welke het gaat worden. De enige reden dat je die interviews nog doet is omdat je niet van racisme beschuldigd wilt worden. Het is overduidelijk: negers en moslims zijn onderdeel van het probleem, niet van de oplossing.
Dat patroon – hou zwarte mensen / moslims etc op afstand want anders komen er problemen van- is de standaard modus operandii geworden de afgelopen decennia. Wij accepteren dat zij ons dag in dag uit van racisme mogen beschuldigen, we kijken er heel schuldbewust bij en als een komiek een grap erover maakt dan lachen we besmuikt maar tegelijkertijd zijn we ook ontslagen om die mensen nog serieus te nemen. Dat is het sociale contract dat we de afgelopen decennia hebben ontwikkeld. Zij mogen voor alles en iedereen de racismekaart trekken, wij mogen ze links laten liggen. Barack Obama was een geweldige president alleen maar om het simpele feit dat hij een neger was. Hij kreeg zelfs binnen een paar maanden de nobelprijs voor de vrede! Geef de neger een stikker voor in z’n schriftje, het is z’n goeie jongen! En nou wegwezen, ga maar even zoet spelen met je nieuwe medaille.
Een mooi voorbeeldje van de playout van dit is het clipje hieronder. Giste van het verhaal: Racisme is een feit, ‘systemic racism’ ook en dat is de schuld van de blanke. Dat 80% (!) van de zwarte kinderen in Amerika niet op normaal niveau kunnen lezen, schrijven of rekenen schijnt deze juffrouw spontaan vergeten te zijn. Maar op zich is dat laatste ook weer niet belangrijk want zo lang je blanken de schuld kunt geven dan is het niet nodig om je eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Door een leenstelsel in te voeren kun je de markt dit probleem in een handomdraai voor je laten oplossen. Het leerlingenaantal krimpt dan als een piemel in de vrieskou, docenten worden ontslagen en de Raad van Bestuur kijkt wel link uit om zo’n politieke flapdrol aan te nemen. Terwijl bij goed draaiende scholen de beste docenten en de beste spullen aangeschaft kunnen worden. Het idee alleen al dat je een uitgerangeerde ex-politicus aanneemt om een managementprobleem in je bedrijf op te lossen: Hoe fout ben je dan bezig?
The Logic Free Zone 