Babybonus?

10.000 euro

In een gehucht ergens diep in Finland -800 inwoners- keert de plaatselijke gemeenteraad 10k bonus uit als je aan de leg gaat:

Last year’s birth rate in Lestijärvi has beaten all records with 14 babies. On average six new inhabitants are born.

Tja. De gemeente loopt leeg. Goed plan dus? Of niet?

Onnozele simpelheid

Een gemeente die 140k gaat betalen voor 8 baby’s meer is op weg naar het einde. Het sterftecijfer alleen al zal wel hoger zijn. Daarbij trek je uiteindelijk als gemeente toch aan het kortste eind: Wel de lasten, niet de lusten. Of dacht je dat deze nieuwe baby’s de rest van hun leven in dat dorp blijven wonen?

De achterliggende dynamica is natuurlijk de urbanisatie. Mensen trekken naar de grote stad omdat ze daar hogere salarissen kunnen verdienen en dus een prettiger leven kunnen leiden. De ‘race to the top’ in een kenniseconomie betekent immers dat mensen zich moeten specialiseren en dat kan alleen in een omgeving met een hoge bevolkingsdichtheid. Of dacht je dat er veel vraag was naar plc-programmeurs in dit dorp?

De rekening komt wel

Dit harde egocentrisme -ik woon zo leuk op het platte land en iemand anders moet maar de rekening betalen- zie je vaker bij linksche menschen. Gekneuter over ‘terug naar de natuur’, kleinschaligheid en meer van dat soort prietpraat. Voordat je het weet leggen ze een moestuin aan! Off the grid!

Maar op een gegeven moment moet er betaald worden. En dan zal je zien: Dat worden dikke tranen a la Griekenland:

Finland vreest dat zonder rigoureuze hervormingen haar staatsschuld in zestien jaar tijd verdubbelt naar 110 procent van het bruto binnenlands product