Glazen plafonnetje erbij?
Nieuwe trend in de VS:
Wall Street Rule for the #MeToo Era: Avoid Women at All Cost
Reden? In de huidige tijd kan je hele leven overhoop gehaald worden door een of andere snol die vindt dat je iets verkeerd hebt gezegd. Pats boem, carrière kapot, ontslagen en mogelijkerwijs een rechtszaakje op de koop toe. Plus dat je je hypotheek niet meer kan betalen -een andere baan kun je op je buik schrijven- en dat je thuis mag gaan uitleggen aan je vrouw en kinderen wat er aan de hand is. Nog afgezien wat er gebeurt als de buurt, je sociale kring etc er achter komt dat je ontslagen bent om ‘ongepaste intimiteiten’.
Dan wordt de keuze heel simpel: vermijd vrouwen tot het uiterste. Neem geen enkel risico.
Overdreven?
Een heleboel lezertjes zullen nu denken: is dat niet wat overdreven, Richardje? Weer zo’n kluitje journalisten die zo nodig moeten scoren?
Neem van mij aan: nee, is niet overdreven. Heel wat mannen die een vacature hebben voor zelfs het gewone werk denken bij zichzelf: als ik kan kiezen, dan liever een man. En omdat voor de meeste functies er gegadigden genoeg zijn is de keuze dan snel gemaakt.
Dat zijn de consequenties als je Hollywood acteurs de politieke agenda laat bepalen, als je een heksenjacht op gewone brave huisvaders opent. Als je alle mannen afschildert als potentiële verkrachters en aanranders. Dan moet je niet raar opkijken dat er consequenties zijn. Je kunt niet straffeloos de helft van de samenleving als misdadigers wegzetten en toch denken dat het allemaal wel goed gaat komen.
Voorbeeldje in het klein: Bijles
Ik zal een voorbeeldje geven.
Ik geef veel bijles. Wiskunde, natuurkunde, etc. En dan voornamelijk aan kinderen die door het ijs zakken. Dan zitten de ouders bij mij aan de keukentafel, met het kind er tussen in. Kwade vader, bezorgde moeder en een sip kijkend kind, half huilend. Dat kind haalt dikke onvoldoendes voor wiskunde en blijft zitten als het zo doorgaat. Tegenwoordig betekend dat in de helft van de gevallen meteen afstromen naar een lager niveau. Einde aan die idylle van een goede opleiding en een mooie carrière, de ouders zien hun kind al achter de kassa zitten.
Diezelfde ouders hebben op dat moment al een flinke weg afgelegd. Zelf geprobeerd het kind wat uit te leggen: dat resulteert in ruzie. Een student erbij die het voor 15 euro per uur probeert: geen resultaat. Schreeuwen, krijsen, kind heeft huisarrest, etcetera, enzoverder. Niets helpt. Het kind wordt steeds rebelser, de punten zakken, de afgrond lijkt onafwendbaar. En dan komen ze bij mij aan de keukentafel zitten.
En mij lukt het wel. Natuurlijk lukt het mij wel.
Geen meisjes
Maar ik neem ook geen meisjes meer (*). Ik ben ook maar een kalende dikke man van middelbare leeftijd. Als dat kind wraak wil nemen op haar ouders -en na een paar maanden ruzie maken is dat helemaal niet onwaarschijnlijk, zeker als de resultaten op zich laten wachten- dan doet ze aangifte tegen mij over een verzonnen iets. En dan hang ik, zonder dat ik daar iets tegen kan doen.
Dat is wat feminisme doet. Dat is het gevolg van #MeToo. Jammer voor die meisjes, ik heb echt met ze van doen maar ik begin er niet meer aan. En het is niet een overreactie van mij, ik heb dit natuurlijk met mijn vrouw doorgesproken en geprobeerd er iets van te maken. Eerst zorg je nog dat je altijd met z’n tweeën bent of dat er andere kinderen bij zijn etc maar dat is allemaal niet te doen. Het risico is te groot.
(*) Eerlijkheid gebiedt om te melden dat ik op dit moment nog een paar meisjes heb. Die zal ik helpen tot de komende proefwerkweek maar daarna is het afgelopen, zeg maar na de kerst is het klaar.
