Faillissement
Argentinie is failliet
US vulture fund ruling pushes Argentina towards second bankruptcy
New York judge blocks $500m payment to creditors in ruling that favours ‘predatory’ hedge funds over debt restructuring plan
Tja. ‘Vulture fund’, ‘predatory hedge fund’: Dat klinkt niet goed. En dus?
Eerst betalen, dan zuipen!
Argentinië heeft in de jaren ’90 de peso gekoppeld aan de dollar. Een behoorlijk populaire maatregel want zo kon ook het gewone volk op vakantie naar Europa. Of wat sparen voor de oude dag.
Maar de bijbehorende maatregelen -het verlagen van de overheidsuitgaven zodat de geldpers stil gezet kan worden- is de regering toentertijd even vergeten. De gevolgen lieten niet lang op zich wachten: Een gierende inflatie en iedereen die ook maar een peso’tje kon omwisselen voor een dollar deed dat meteen. Capital flight if ever there was one. Plus dat Argentinië zich in no time uit de markt prijsde: De andere landen van de Mercosur -het economische verbond tussen een aantal Zuid Amerikaanse landen- hadden hun munt niet aan de dollar gekoppeld en zagen hun exporten steeds concurrerender worden.
De deviezenreserve van de centrale bank slonk met de dag om de peso te steunen en toen de kist leeg was kwam de klap vanzelf: Een devaluatie met de helft, het GDP krimpt dat jaar met meer dan 10% en de staat is failliet. Alle overheidsleningen waren immers in dollars afgesloten -vanwege de ultra lage rente- en die konden nu niet meer betaald worden. (*)
Argentinië doet een voorstel voor de herstructurering van haar schulden -10 cents on the dollar- en de meeste kleine spaarders gaan d’r mee akkoord. Wat moet je anders? Waaronder merkwaardigerwijs veel Italiaanse banken. D’r zijn heel wat Italiaanse pensioentjes in rook opgegaan door de Argentijnse big bully. Op een of andere merkwaardige wijze zaten die toentertijd diep in de Argentijnse staatsobligaties, maar dat terzijde.
Enter deze Paul Singer. Een veel grotere investeerder met een veel langere adem en veel meer financiële mogelijkheden om zich te wapenen tegen de Argentijnse staat. De obligaties zijn onder Amerikaans recht uitgegeven -in dollars, niet peso’s- en zijn ‘senior’ t.o.v. andere verplichtingen. Dat betekent nogal wat. Komt de Argentijnse regering haar verplichtingen niet na dan kan de Amerikaanse rechter beslag leggen op Argentijnse eigendommen waaronder bijvoorbeeld de opbrengst van nieuwe leningen of rentebetalingen op de oude geherstructureerde leningen. Argentinië is dus effectief afgesloten van de kapitaalmarkt.
Paul Singer heeft de Argentijnse opfeesters bij de spreekwoordelijke ballen: Eerst betalen, dan zuipen.
When in a hole, stop digging!
En denk nou niet dat de Argentijnen zielig zijn: Ze doen het zichzelf aan. De huidige presidente Christina Kirchner is compleet gestoord. Zo heeft ze bijvoorbeeld een flinke exportbelasting ingesteld op Argentijns vlees, ongeveer het enige exportproduct dat ze nog hebben. Daarom zijn bv Argentijnse biefstukken duurder dan Nederlandse biefstukken. De reden? Eten van veel vlees is een Argentijnse culturele traditie volgens onze Christina. De gevolgen laten niet lang op zich wachten: De vleessector krimpt als een piemel in de vrieskou en hele pampa’s worden omgeploegd voor de productie van soja. Iets wat bv de Amerikaanse vleessector weer heel prettig vindt: Dat scheelt een forse concurrent.
Of neem zoiets simpels als het publiceren van inflatiecijfers door het nationale statistisch bureau. Omdat de pensioenen en de ambtenarensalarisjes hieraan gekoppeld zijn heeft onze Christine gewoon haar eigen cijfertjes uit de hoge hoed getoverd. De officiële inflatie is minder dan 10%, de officieuze meer dan 50%. Argentinië is het enige land ter wereld waarbij de World Bank de nationale cijfers niet overneemt. Wie trouwens alternatieve inflatiecijfers publiceert is strafbaar. So much for de VvMU in Argentinië.
Nog een voorbeeldje? De benzineprijzen. Oliemaatschappijen zijn verplicht tegen de officiële prijzen benzine te leveren terwijl de wereldmarktprijzen een stuk hoger liggen. Drie keer raden: Extreem lange rijen voor de pomp van soms wel dagen lang. Plus dat de staat dreigt de pompen van het Spaanse Repsol in Argentinië te nationaliseren.
Altijd wijzen met de vinger naar de ander
Een ding is in ieder geval duidelijk: Linksche Menschen weten het altijd zo te draaien dat de ander de schuld is. Nooit zal je ze de hand in eigen boezem zien steken. Zie het artikeltje van de Volkskrant of van The Guardian, ook al zo’n fijn objectief partijblaadje van de Linksche Mensch.
Argentinië heeft zichzelf in 2001 failliet verklaart en vindt dat daarmee de kous wel af is. Geen reden meer om welke schulden dan ook nog af te betalen. Alle afspraken gelden niet meer en die schuldeisers zijn toch allemaal vuile kapitalisten en zeker die pensionado’s uit Europa. ‘Een man een man een woord een woord’ geldt niet voor hen. Zij hebben het heilige vuur en weten precies wat goed is voor de burger.
En als dan een investeerder voet bij stuk houdt -zoals deze Paul Singer- dan is dat natuurlijk meteen een ‘aasgier’ of een ‘roofdier’. Ja, ja, zo rollen wij!
(*) Wie dus het naïeve idee had dat ‘we’ de Griekse crisis niet konden zien aankomen: Wake up and smell the coffee. Er is niets nieuws onder de zon.
The Logic Free Zone 