De Euro gaat er toch wel aan

‘Italy is leader’

Matteo Renzi, de Italiaanse minister president, vindt dat Italië het toppie-joppie doet:

In de ogen van de minister-president is Italië ‘een buitengewoon land voor wetenschappers, vernieuwers’, een ‘referentiepunt voor de hele wereld’. Kortom: ‘Italië is leader’

Tja.

Italiaanse bevolking 15-65, data worldbank

Italiaanse bevolking boven 65, data worldbank

Italiaanse bevolking onder 15, data worldbank

Totale Italiaanse bevolking, data worldbank

Fantasie wereld

Je vraagt je af waar zo’n man vandaan komt. De staatsschuld is in een paar jaar over de 130% geëxplodeerd, de werkloosheid is al 10 jaar dik boven de 25% en jongeren emigreren in grote aantallen. Plus dat de vergrijzing er behoorlijk inhakt. Vooral die 4 miljoen asieleisers die er sinds 2000 bij gejongd zijn gaat erg helpen. Nog meer dan Turkije! Die komen onze pensioenen betalen!

Een ding is in ieder geval glashelder: Enige vorm van economische opleving zu een godswonder zijn en hun schulden kunnen ze nooit meer terugbetalen. Italië is al dood, ze weten het alleen nog niet. Nog lachwekkender wordt het als de journalist wat doorbrabbelt:

Renzi heeft daarentegen geen economische agenda om op korte termijn de stagnerende groei aan te zwengelen. De burgers zijn dan ook pessimistisch. In opiniepeilingen zegt driekwart van de ondervraagden dat zij de komende jaren geen groei verwachten.

Linkse mensen met een economisch plan: Dat is een contradictio in terminis. Linkse mensen hebben nooit een economisch plan maar alleen fantasietheorietjes omdat het hele linkse gedachtegoed bestaat uit het ontkennen van economische wetmatigheden. ‘Het moet eerlijker’, hoor je ze ’t brullen en vervolgens verhogen ze de belastingen.

En die burgers zijn trouwens niet ‘pessimistisch’ maar ‘realistisch’ maar dat weten ze zelf ook wel. Trekken aan een dood paard heet dat. Daarom emigreren ze ook in grote aantallen.

Wat dan wel?

De meeste mensen denken dat een crisis een soort ‘natuurgegeven’ zoals een aardbeving of een herfststorm is. Dat je er niets aan kan doen. Dat het je overkomt, dat de overheid dan maar flink veel geld moet uitgeven en dat dan alles wel weer goed komt. Maar dat is helemaal niet waar. Ten eerste komt het helemaal niet goed als je op de overheid blijft vertrouwen:

Volgens het IMF duurt het op z’n minst nog tot 2025 voordat Italië economisch weer net zo goed scoort als in 2008, het laatste jaar voor de crisis toesloeg.

Ten tweede is het redelijk voor de hand liggend wat er moet gebeuren: De arbeidsmarkt moet fors versoepeld worden, de belastingen op werken moeten flink omlaag, de belastingen op sparen en investeren moeten fors omlaag, de belastingen op bedrijven moeten omlaag en er moet flink gesneden worden in allerlei debiele regeltjes die alleen maar ondernemers het leven onmogelijk maken. En dat alles moet betaald worden door alles te privatiseren wat los en vast zit, de helft van de ambtenaren eruit te gooien en de staatspensioenen drastisch te saneren. Begin maar met de pensioengerechtigde leeftijd op 67 te zetten en alle uitzonderingetjes overboord te gooien.

Doen de Italianen dat niet -en ze doen het toch niet, wees daar maar niet bang voor- dan gaat het steeds verder, steeds sneller bergafwaarts. Net zoals de Grieken: een boem-is-ho scenario. Op een gegeven moment houdt de obligatiemarkt de hand op de knip en kunnen de Italianen hun schulden niet meer doorrollen. Dan is het afgelopen en stort de euro in.